W niniejszym artykule omówiono problem uznania nieodpłatnego poręczenia za przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności m.in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Z kolei w myśl ust. 6 powyższego artykułu wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się:
- jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
- jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu;
- jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu ? w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;
- w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
W związku z powyższym powstały wątpliwości czy nieodpłatne poręczenie stanowi nieodpłatne świadczenie i w konsekwencji przychód na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. W kwestii tej wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2017 r. (0111-KDIB1-3.4010.248.2017.1.AL) stwierdzając, że ?(?) z uwagi na otwarty charakter regulacji zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT ocena, czy dokonanie określonej czynności bądź zaistnienie określonego zdarzenia powoduje powstanie przychodu, nie powinna ograniczać się do stwierdzenia, że analizowana czynność/zdarzenie nie zostało wymienione w żadnym z punktów tego przepisu jako skutkujące przychodem, ale wymaga również zbadania, czy jej dokonanie/zaistnienie wiąże się z uzyskaniem przysporzeń majątkowych przez podatnika?. W dalszej części powołanej interpretacji, przywołując interpretację ogólną z dnia 27 kwietnia 2012 r. (DD5/033/2/DZQ/2012/DD-134) organ Krajowej Administracji Skarbowej stwierdził, że ?(?) sama realizacja Poręczenia przez Poręczycieli, za które Poręczyciele mają prawo żądania wynagrodzenia nie powoduje powstania u Wnioskodawcy przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 12 ust. 6 ustawy o CIT, to nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy z którego wynika, że z faktu udzielenia Poręczenia nie powstaje u Wnioskodawcy przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 12 ust. 6 ustawy o CIT. Jak wynika ze wskazanej powyżej interpretacji ogólnej fakt udzielenia poręczenia przez podmiot powiązany bez wynagrodzenia skutkuje powstaniem przychodu podatkowego w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT?.
W konsekwencji należy uznać, że uzyskanie nieodpłatnego poręczenia stanowi nieodpłatne świadczenie i skutkuje przychodem w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.
Maciej Jendraszczyk
Doradca podatkowy
Nr wpisu 12 238
Konsultant Podatkowy
w Oddziale Wielkopolskim
maciej.jendraszczyk@isp-modzelewski.pl
tel. 618483348
Źródło: http://www.isp-modzelewski.pl/component/content/article?id=890&start=12
