Współdziałanie w grupie przestępczej może rozszerzać formy zjawiskowe przestępstw stypizowanych w kodeksie karno skarbowym także na niepodatników

Co do zasady odpowiedzialność z  tytułu czynów przestępczych stypizowanych w art. 54 k.k.s ponosić może wyłącznie podatnik. Jednakże zjawiskowe formy sprawstwa rozszerzyć mogą tę odpowiedzialność również na niepodatników.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 54 k.k.s.
(§  1) Podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.
(§  2) Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
(§  3) Jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

 
W związku z powyższym powszechnie przyjmuje się, że w zakresie strony podmiotowej normy wyrażonej w art. 54 k.k.s. znajdować się może wyłącznie podmiot posiadający status podatnika. Nie jest tak jednak w przypadku osób działających w tzw. formach zjawiskowych, na co jednoznacznie wskazał Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 16 marca 2017 r. (Sygn. akt. II AKa 509/16). ?Jak wskazano w powyższym wyroku: Niewątpliwie przestępstwo stypizowane w art. 54 § 1 k.k.s., ma charakter indywidualny bowiem zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, jego sprawcą może być tylko osoba posiadająca status “podatnika”, tym niemniej wywodząc, że oskarżony nie mógł być w realiach sprawy uznany za podatnika i skazany za przestępstwo z art. 54 § 1 k.k.s., obrońcy zapominają, że oskarżonemu zarzucono popełnienie tego przestępstwa skarbowego we współdziałaniu z innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w tym z organizatorem i osobą która kierowała tą zorganizowana grupą. Zgodnie jednakże z art. 20 § 2 k.k.s. do przestępstw skarbowych, stosuje się odpowiednio m.in. art. 21 § 2 k.k., co oznacza, że możliwe jest, także na gruncie Kodeksu karnego skarbowego, przypisanie współdziałania przy popełnieniu przestępstwa indywidualnego osobie, której wprawdzie nie dotyczy okoliczność osobista stanowiąca znamię czynu zabronionego, ale która wie o istnieniu tej okoliczności po stronie innego współsprawcy.?

 
Wyrok powyższy jest istotny, bowiem w sposób jednoznaczny wskazuje, że delikty karnoskarbowe uzyskują w pewnym sensie walor ?powszechności? w przypadku form zjawiskowych ? co stanowi rozszerzenie ich granic kryminalizacji a zarazem skuteczności kodeksu karnego skarbowego.

 
Alan Lipnicki
Młodszy konsultant Podatkowy
alan.lipnicki@isp-modzelewski.pl

Źródło: http://www.isp-modzelewski.pl/component/content/article?id=933&start=19