Jakie są skutki używania środka trwałego przez okres krótszy niż rok

Zaliczenie nabytego składnika majątku do środków trwałych ze względu na przewidywany okres jego używania (określony subiektywnie) dłuższy niż rok, wprowadzenie do ewidencji środków trwałych, rozpoczęcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a  następnie likwidacja przed upływem roku nie skutkuje powstaniem negatywnych skutków podatkowych w zakresie braku prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na ich nabycie pomniejszonych o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych ? zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co to jest środek trwały?

Jednym z warunków uznania danego składnika majątkowego za środek trwały jest ponad roczny przewidywany okres jego używania. Przesłanka ta ma, z jednej strony, charakter subiektywny – podatnik, wprowadzając dany środek trwały do ewidencji oraz rozpoczynając jego amortyzowanie na podstawie całokształtu okoliczności faktycznych, samodzielnie dokonuje analizy przewidywanego okresu używania. Z drugiej jednak strony, ocena podatnika w tym zakresie podlega obiektywnej weryfikacji.

Co w sytuacji, gdy składnik majątku jest jednak dłużej niż 1 rok?

Jeśli bowiem okres używania danego składnika majątkowego przekroczy okres jednego roku, mimo iż podatnik przewidywał krótszy okres używania danego składnika majątku (co prowadzi do możliwości rozliczenia wydatków na jego nabycie bądź wytworzenie jednorazowo jako kosztów uzyskania przychodów), wówczas jest on obowiązany do zaliczenia składnika do środków trwałych, odpowiedniego pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów oraz do wpłacenia odsetek. Zgodnie bowiem z art. 16e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej “Wykazem stawek amortyzacyjnych”, a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 16m;
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższe zasady stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł do kosztów uzyskana przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok jest jednym z warunków, którego spełnienie pozwala uznać dany składnik majątku za środek trwały. Decyzja o tym, jak długo składnik majątku będzie wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, należy do podatnika.

Sprzedaż środka trwałego przed upływem roku

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2011 r., IPPB1/415-501/11-4/ES organ wyjaśniał że z przepisów ustawy o podatku dochodowym nie wynika, jakie kryteria podatnik powinien brać pod uwagę, przewidując długość okresu użytkowania. Ocena ta, może opierać się na subiektywnych przewidywaniach. Jeżeli podatnik przyjmie, że okres używania składnika majątku będzie dłuższy niż rok, wówczas ma prawo zaliczyć dany składnik majątku do środków trwałych, a w dalszej konsekwencji zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami. Sprzedaż środka trwałego, w takim przypadku przed upływem roku nie będzie skutkowała koniecznością wykonywania korekt w ewidencji środków trwałych czy też korekt zaksięgowanej w koszty podatkowe amortyzacji. Jak wskazał organ podatkowy, podatnik ma prawo zakładać, że składnik majątku będzie przez niego użytkowany dłużej niż rok, rozpocząć jego amortyzację, a następnie przed upływem roku np. podjąć decyzję o jego sprzedaży. Przytoczona powyżej definicja środka trwałego stanowi o przewidywanym, a nie faktycznym okresie używania dłuższym niż rok.

Sprzedaż środka trwałego a amortyzacja

Zaliczenie nabytego składnika majątku do środków trwałych ze względu na przewidywany okres jego używania (określony subiektywnie) dłuższy niż rok, wprowadzenie do ewidencji środków trwałych, rozpoczęcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a  następnie likwidacja przed upływem roku nie skutkuje powstaniem negatywnych skutków podatkowych w zakresie braku prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na ich nabycie pomniejszonych o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych ? zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Andrzej Łukiańczuk
Doradca podatkowy nr 10266
andrzej.lukianczuk@isp-modzelewski.pl
tel. (22) 517 30 60 wew. 129

Źródło: http://www.isp-modzelewski.pl/component/content/article?id=796&start=8